Vervolg deel 1/2
Foto boven Xiphophorus helleri (rio Atoyac)
Donderdag 24 oktober
Richting Huejutla. Vetrek om 7.45 uur. We reden door een sprookjesachtig
mooi landschap met een veelheid aan kruid- en heesterachtigen vol bloemen
en ook veel bekende en onbekende agaven en cactussen.
1. Puente Río Venados (Metzquitlan)
Highway 150 passeert deze en de rivier ligt in een dal. Ook hier in de omgeving
veel cactussen. We waren eerst van plan om de auto tot vlak naast de rivier
te rijden, maar deze kwam vast te zitten tussen een boom en een muur.
Gelukkig lukte het om met vereende krachten ons vervoermiddel zonder schade
weer los krijgen. Daarop besloten we om de brug over te steken en vervolgens
daar naar beneden te lopen. De rivier had helder stromend water. De meeste
vissen vingen we in de kleine ondiepe aftakkingen, waar minder stroming
was.
Highway 150 passeert deze en de rivier ligt in een dal. Ook hier in de omgeving
veel cactussen. We waren eerst van plan om de auto tot vlak naast de rivier
te rijden, maar deze kwam vast te zitten tussen een boom en een muur.
Gelukkig lukte het om met vereende krachten ons vervoermiddel zonder schade
weer los krijgen. Daarop besloten we om de brug over te steken en vervolgens
daar naar beneden te lopen. De rivier had helder stromend water. De meeste
vissen vingen we in de kleine ondiepe aftakkingen, waar minder stroming
was.
Foto boven:Poeciliopsis gracilis.
Aangetroffen soorten:
• Poeciliopsis cf. gracilis
• Poecilia mexicana
• Pseudoxiphophorus jonesii
Temperatuur water 18ºC. Hoogte: 1.348 meter
20º27’50.4” N
95º40’20.1” W
• Poecilia mexicana
• Pseudoxiphophorus jonesii
Temperatuur water 18ºC. Hoogte: 1.348 meter
20º27’50.4” N
95º40’20.1” W
Foto boven Xiphophorus pigmeas gold 1 vrouw en 2 mannen.
Hierna de afslag bij Ixtlahuaco naar Calnali. We hadden een prachtige rit
door de Sierra Madre Oriental. Na een heel stuk al slingerend te zijn
geklommen, arriveerden we ineens op de vlakke hoogvlakte. Ineens leek het
wel op ons platte landje. Onderweg gingen we eten in Zacualtipan in een
zeer eenvoudig uitziend vis- en garnalen restaurant. Alle gerechten werden
meteen na de bestelling bereid en het smaakte uitstekend. Hierna vervolgden
we onze tocht richting Calnali.
door de Sierra Madre Oriental. Na een heel stuk al slingerend te zijn
geklommen, arriveerden we ineens op de vlakke hoogvlakte. Ineens leek het
wel op ons platte landje. Onderweg gingen we eten in Zacualtipan in een
zeer eenvoudig uitziend vis- en garnalen restaurant. Alle gerechten werden
meteen na de bestelling bereid en het smaakte uitstekend. Hierna vervolgden
we onze tocht richting Calnali.
Foto boven Xiphophorus montazumae
2. Chicuapa
Dit is een klein riviertje voor Calnali bij twee huisjes onder de brug. Een
vrouw gebruikte het water om de was te doen. Aan de boom was met een
stuk touw een varken gebonden. Helder stromend water met een bodem van
rotsen en rolkeien. De rotsen waren begroeid met algen en op een aantal
plaatsen was er overhangend gras.
Foto boven Xiphophorus birchmanni.
Aangetroffen soorten:
• Pseudoxiphophorus jonesii
• X. cf birchmanni
• Cyprinodon
• Kreeftjes
Foto boven Cambarellus montezumae montezumae.
Deze vissen worden door de locale bevolking “poistas” genoemd.
Watertemperatuur: 21,5ºC. Hoogte: 1.014 meter.
20º53’30.7” N
98º36’40.2” W
Van Calnali naar Huejutla. Later bleek er een nieuwe weg binnendoor, maar
wij hadden nog een kaart van 2000 en hadden deze kortere route gemist.
Hierdoor waren we gedwongen om allerlei kleine onverharde weggetjes
binnendoor te nemen. Onderweg hadden we wel een paar keer een prachtig
uitzicht bij het langzaam omhoog klimmen op deze weggetjes. Helaas bleek
de weg niet erg eenvoudig te vinden en ondanks de vele malen dat LUIS de
richting vroeg, kregen we niet de indruk dat het erg opschoot. Een aantal
stukken van de weg bleken nauwelijks begaanbaar. Zeker toen het donker
begon te worden en we al geruime tijd onderweg waren begon de reis te
vervelen.
• Pseudoxiphophorus jonesii
• X. cf birchmanni
• Cyprinodon
• Kreeftjes
Foto boven Cambarellus montezumae montezumae.
Deze vissen worden door de locale bevolking “poistas” genoemd.
Watertemperatuur: 21,5ºC. Hoogte: 1.014 meter.
20º53’30.7” N
98º36’40.2” W
Van Calnali naar Huejutla. Later bleek er een nieuwe weg binnendoor, maar
wij hadden nog een kaart van 2000 en hadden deze kortere route gemist.
Hierdoor waren we gedwongen om allerlei kleine onverharde weggetjes
binnendoor te nemen. Onderweg hadden we wel een paar keer een prachtig
uitzicht bij het langzaam omhoog klimmen op deze weggetjes. Helaas bleek
de weg niet erg eenvoudig te vinden en ondanks de vele malen dat LUIS de
richting vroeg, kregen we niet de indruk dat het erg opschoot. Een aantal
stukken van de weg bleken nauwelijks begaanbaar. Zeker toen het donker
begon te worden en we al geruime tijd onderweg waren begon de reis te
vervelen.
Foto boven Xiphophorus helleri (aquarium stam).
Uiteindelijk vonden we iemand die ons de kortste weg naar Huejutla
wist te wijzen en uiteindelijk kwamen we om 22.00 uur hier aan. Het door
DAVE MCALLISTER aangeraden hotel Posada vonden we aan de dure kant.
JUAN CARLOS nam het initiatief en vond het aan het plein gelegen hotel San
Carlos (what’s in a name) voor ongeveer een derde van de prijs (Pesos 350
per nacht voor 5 personen). Dit hotel bleek zeker in verhouding tot de lage
prijs een prima accommodatie te bieden.
Nadat we de auto hadden uitgeladen, namen we nog een snack bestaande
uit taco’s, gingen de vissen verschonen en naar bed.
wist te wijzen en uiteindelijk kwamen we om 22.00 uur hier aan. Het door
DAVE MCALLISTER aangeraden hotel Posada vonden we aan de dure kant.
JUAN CARLOS nam het initiatief en vond het aan het plein gelegen hotel San
Carlos (what’s in a name) voor ongeveer een derde van de prijs (Pesos 350
per nacht voor 5 personen). Dit hotel bleek zeker in verhouding tot de lage
prijs een prima accommodatie te bieden.
Nadat we de auto hadden uitgeladen, namen we nog een snack bestaande
uit taco’s, gingen de vissen verschonen en naar bed.
Vrijdag 25 oktober
Aangezien het de vorige avond redelijk laat was geworden, stonden we later
op dan we gewend waren.
Na het controleren van de vissen, gingen we ontbijten en daarna naar de
bank om dollars te wisselen.
Vertrek om ca. 10.45 uur naar de Río Claro. Onderweg waren er erg veel
mistbanken en dus werden we gedwongen om erg langzaam te rijden. Op
een dergelijke hoogte in de bergen komt dit regelmatig voor en borden met
de tekst “zona de niebla” gaven dit ook reeds aan. In het mistgebied
fantastische varens langs de weg tussen de rotsen met bladeren van wel 1½
meter lang.
We namen vanaf Hwy 105 van Huejutla naar Pachuca de afslag richting
Otongo. Door het beperkte zicht konden we nog steeds niet opschieten en
pas nadat we in de richting van de vallei afdaalden, werd het zicht beter en
konden we (lees LUIS) weer wat doorrijden tot aan de rivier de Río Claro.
Aangezien het de vorige avond redelijk laat was geworden, stonden we later
op dan we gewend waren.
Na het controleren van de vissen, gingen we ontbijten en daarna naar de
bank om dollars te wisselen.
Vertrek om ca. 10.45 uur naar de Río Claro. Onderweg waren er erg veel
mistbanken en dus werden we gedwongen om erg langzaam te rijden. Op
een dergelijke hoogte in de bergen komt dit regelmatig voor en borden met
de tekst “zona de niebla” gaven dit ook reeds aan. In het mistgebied
fantastische varens langs de weg tussen de rotsen met bladeren van wel 1½
meter lang.
We namen vanaf Hwy 105 van Huejutla naar Pachuca de afslag richting
Otongo. Door het beperkte zicht konden we nog steeds niet opschieten en
pas nadat we in de richting van de vallei afdaalden, werd het zicht beter en
konden we (lees LUIS) weer wat doorrijden tot aan de rivier de Río Claro.
3 Tamala
Bij dit plaatsje is een brug over de Río Claro waar we vissen gingen vangen.
Een brede stromende rivier die net als bijna alle andere stromende waters
wordt gebruikt om te wassen. Brede rivier met sterke stroming in het midden
en een bodem van kiezels en zand. In de rivier zwom een aantal
muskuseenden. Op de oever zat een grote groep van verschillende soorten
vlinders.
Aangetroffen soorten:
• Gambusia vittata
• Xiphophorus sp
• Poecilia mexicana
• Cichliden
• Zalmpjes
20º59’43.9” N
98º48’00.0” W
Hoogte: 297 meter.
Watertemperatuur 24°C. Ph en Gh 8.
De vissen zijn moeilijk te vangen door de aanwezige grote stenen. Met een
handnet aan de andere oever lukte het om een aantal Xiphophorus te vangen.
Deze houden zich voornamelijk tussen de wortels van de bomen en het
overhangende gras op. Er waren geen waterplanten aanwezig. De gevangen
Xiphophorus zijn lastig te determineren.
Bij dit plaatsje is een brug over de Río Claro waar we vissen gingen vangen.
Een brede stromende rivier die net als bijna alle andere stromende waters
wordt gebruikt om te wassen. Brede rivier met sterke stroming in het midden
en een bodem van kiezels en zand. In de rivier zwom een aantal
muskuseenden. Op de oever zat een grote groep van verschillende soorten
vlinders.
Aangetroffen soorten:
• Gambusia vittata
• Xiphophorus sp
• Poecilia mexicana
• Cichliden
• Zalmpjes
20º59’43.9” N
98º48’00.0” W
Hoogte: 297 meter.
Watertemperatuur 24°C. Ph en Gh 8.
De vissen zijn moeilijk te vangen door de aanwezige grote stenen. Met een
handnet aan de andere oever lukte het om een aantal Xiphophorus te vangen.
Deze houden zich voornamelijk tussen de wortels van de bomen en het
overhangende gras op. Er waren geen waterplanten aanwezig. De gevangen
Xiphophorus zijn lastig te determineren.
Foto boven Xiphophorus birchmanni ____Foto boven Xiphophorus malinche.
Het is bekend dat in de natuur soorten als X. malinche en X. birchmanni samen
voorkomen en dat er ook hybriden tussen deze twee soorten aanwezig zijn.
Dit maakt het bepalen van de juiste soort er natuurlijk niet eenvoudiger op.
Naar mijn mening wordt het dan bijna ondoenlijk.
Naast de echte hybriden kunnen dan ook nog alle tussenvormen voorkomen en
of een gevangen vis dan nog X. malinche is of voor bijvoorbeeld driekwart uit deze soort
bestaat is niet meer te bepalen.
Zeker als we dan nog nagaan dat de soort in de natuur nog erg variabel is. En
was de eerst beschreven vis dan wel een ‘zuiver’ exemplaar?
Op de terugreis was er minder mist, maar veel vrachtauto’s en natuurlijk de
overal aanwezig topes (verkeersdrempels), waardoor het toch nog tot 18.45
uur duurt voordat we weer terug zijn in Huejutla. Na de maaltijd bezoeken
we het internet café, om de contacten met het thuisfront te onderhouden.
Nadat we het water van de vissen hebben ververst, gaan we om ongeveer
23.15 uur naar bed.
Zeker als we dan nog nagaan dat de soort in de natuur nog erg variabel is. En
was de eerst beschreven vis dan wel een ‘zuiver’ exemplaar?
Op de terugreis was er minder mist, maar veel vrachtauto’s en natuurlijk de
overal aanwezig topes (verkeersdrempels), waardoor het toch nog tot 18.45
uur duurt voordat we weer terug zijn in Huejutla. Na de maaltijd bezoeken
we het internet café, om de contacten met het thuisfront te onderhouden.
Nadat we het water van de vissen hebben ververst, gaan we om ongeveer
23.15 uur naar bed.
Einde deel 1 tweede episode.
Geschreven door Kees de Jong.
Foto`s Leo van der Meer.
Foto`s vanglokatie Kees de Jong.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten